آوای مرز : دولت یازدهم در سال ۹۲با گفتمانی التقاطی وارد عرصه مدیریت کشور شد و طی هشت سال فضای اقتصادی را به تحریم و فشارهای بین المللی گره زد و در سالهای پایانی دولت کرونا نیز از راه رسید و توأمان تا جایی پیش رفتند که نفس های جامعه را در سالهای پایانی دولت دوازدهم بشماره انداخته بود که با تغییر دولت، هوای تازه ای به ریه های جامعه جاری شد و دولتی با آرمانهای اصیل توانست سکان مدیریت اجرایی کشور را بدست بگیرد.
پس از استقرار دولت جدید مدتی طول کشید تا پروسه تشکیل هیات دولت شکل بگیرد و پس از تشکیل دولت در ۱۶ شهریور، اولین استاندار ۳۱ گانه کشور در دولت جدید معرفی گردید و هنوز پس ۱۰۰ روز از آن زمان پروسه انتصاب استانداران به پایان نرسیده است.
طبیعتا پس از پایان پروسه انتصاب استانداران، تازه ماجرای نبرد انتصاب مدیران اجرایی حوزه های انتخابیه شروع می شود. در این پروسه نفس گیر که پوسته سخت مسئولیت نمایندگان مجلس را تشکیل میدهد!، نمایندگان ذره ای از آن کوتاه نیامده و به دقت و به شدت آن را مدیریت کرده تا از انتخابات ۱۴۰۲ خیالشان راحت شود. حساسیت نمایندگان بر نظارت بر تعیین مدیران استانی وشهرستانی در مقطع حساس کنونی که مجلس درگیر تصمیمات سخت اقتصادی و بودجه ریزی سالیانه می باشد به حدی است که میتوان گفت جسم ظاهری آنان در بهارستان بوده درحالیکه قلبشان با نوسانات تغییرات مدیران حوزه انتخابیه میتپد. نمایندگانی که موافقت با انتصاب استانداران را منوط به همراهی همین مقطع دانسته، اینک به دنبال چینش های محلی مدیران همسو در حوزه های انتخابیه خود می باشند.
با توجه به سلایق مختلف نمایندگان یقینا پروسه انتصاب گزینشی مدیران استانی همسو با اهداف انتخاباتی نمایندگان، تا شش ماه دیگر به درازا کشیده خواهد شد و پس از مدیران استانی نبرد تن به تن نمایندگان مجلس با فرمانداران و مدیران کل استان ها بر سر مدیران ادارات شهرستان ها خواهد بود که با توجه به حساسیت نمایندگان مجلس و انتظارات اطرافیان نمایندگان این چینش ها چندان کار آسانی نخواهد بود.
هنوز از تقسیم میراث مدیریتها فارغ نشده جابجایی برخی مدیران ارشد استان ها و شهرستان ها که عملکرد ضعیفی داشته اند مطرح خواهد شد پس از مدتی دیگر سرو کله نبرد پول و ثروت و قدرت برای احراز کرسیهای دور بعدی نمایندگان مجلس پیدا خواهد شد. نمایندگانی که بصراحت از همه مدیران منصوب قول همکاری در انتخابات مجلس را گرفته اند اینک در انتظار وعده های داده شده میباشند که با منازعات گسترده و پیچیده ای مواجه خواهند شد.
بنابراین عملا کشور در حال حاضر با دو فضای واقعی و بصورت غیر ملموس به پیش میرود؛ دیدگاهی که با حال و هوای فوق تماما درگیر عزل و نصب و سهام داری در مدیریت های کشور بوده که معمولا این تغییر و تحولات تنها در بین معدودی از خواص” مدیریت دوست” مطرح می باشد و دیدگاه دیگری که اقشار مختلف جامعه را در بر گرفته که فارغ از همه هیاهوها و جنجال های مدیریتی به معاش و زندگی خود ادامه داده و عموما بدون چشم داشتی و به حسب وظیفه ملی خود عنداللزوم در مشارکت های سیاسی حضوری فعال داشته و نه در مناقشات مدیریتی مداخله میکنند و نه علاقه ای به آنها دارند.
بر اساس اختیاراتی که بر اساس قانون به نمایندگان مجلس داده شده و همچنین با در نظر گرفتن نقش نظارتی نهاد مجلس، نمایندگان مجلس در برنامه ریزی توسعه مناطق نقش مستقیمی دارند و عقب ماندگی و توسعه یافتگی هر منطقه را می توان به عنوان مقیاسی از عملکرد نمایندگان مناطق به حساب آورد، استانهایی که در شاخص فلاکت در رده های اول کشوری هستند، بلاشک از نمایندگان نا کارآمد برخوردارند.
علیرغم اینکه عمده نمایندگان مجلس خود را از این تحولات مبرا میدانند اما مستقیما در تمامی عزل ونصبها نظر دارند تمامی هم و غم نمایندگان از رای اعتماد به وزرا تا کوتاه آمدن از مطالبات مردمی به ازای انتصاب مدیران ارشد استان ها و اخذ تضمینات کافی تماما بخاطر همین انتصابات همسو می باشد. بنابراین در این پروسه هیچ فرمانداری یا مدیری بدون هماهنگی با نمایندگان منصوب نخواهند شد. متاسفانه عمر خدمتی یک نماینده آماتور بدین گونه به پایان میرسد و تا به خود آید دوره چهار ساله اش به پایان رسیده و عده ای تازه با شعاری جدید سوار بر این چرخ و فلک سیاسی شده درحالی که بسیاری گره ها همچنان فرو بسته و سربسته باقی خواهند بود دست بدست تحویل دیگری خواهد داد.
و این سرنوشت چرخه مدیریت اجرایی در برخی نقاط کشور می باشد که از درون آن اژدهای هزار سر فساد سر بر میآورد. جمله تاریخی حضرت امام (ره) در خصوص در راس بودن مجلس را بعضا مصادره مطلوب نموده و ورود به همه حوزه های مجریه و مقننه را در این راستا تفسیر میکنند درحالیکه بسیاری از آنان در این چهارسال حتی فرصت نکرده اند یکبار قانون اساسی را مطالعه کنند تا بتوانند از حقوق موکلین خود با استفاده از این ظرفیت دفاع کنند.
با نگاهی به کجروی های برخی نمایندگان میتواند گفت برخی نمایندگان بازیگران خوبی هستند اما برنامه ریزان خوبی نخواهند بود به همین خاطر منشاء بسیاری از ناکارآمدی های که درحال حاضر در جامعه با آن مواجه ایم، متوجه آنان می باشد.
گزارش/ منصور اولی