آوای مرز : با توجه به روند رو به گسترش آبله میمونی در دنیا از جمله آمریکا، کانادا، استرالیا و تعداد قابل توجهی از کشور های اروپایی؛ تایید موارد قطعی در برخی از کشور های همسایه از جمله امارات و با توجه به گزارش مورد مشکوک در کشور ما، دیر یا زود ایران نیز با این بیماری دست و پنجه نرم خواهد کرد لذا هشیاری و آمادگی به ویژه آمادگی سیستم بهداشتی درمانی کشور در این راستا ضرورت دارد
بیماری آبله میمونی:
بیماری ویروسی با ویروسی از خانواده پوکسووپریده بوده و یک DNA ویروس است .بیشتر در غرب آفریقا و آفریقای مرکزی شایع است. بیماری معمولا خفیف یا با شدت متوسط بوده ولی می تواند سریعا کشنده شود.
علائم :
همانند نشانه های آنفولانزا و کرونا است.شایع ترین علامت راش پوستی با شیوع ۱۰۰ ٪ است که بیشتر در سر و صورت دیده می شود ولی می تواند تمام بدن را درگیر کند. راش ها سریعا به وزیکول تبدیل می شوند. با گذشت زمان تعداد آنها افزایش می یابند و رنگشان به سمت زردی می رود. در موارد شدید ، این ضایعات می توانند تا حدی پیش بروند که قسمتهای زیادی از پوست را از بین ببرند. دیگر علائم به ترتیب اولویت ؛ تب، سردرد، خارش و لنفودنوپاتی است. دوره نهفتگی آبله میمونی ، یعنی از زمان ابتلا به عفونت تا شروع علائم ، معمولاً ۶ تا ۱۳ روز است اما شاید تا ۲۱ روز هم طول بکشد .
این عفونت را می توان به دو دوره تقسیم کرد:
دوره تهاجم اولیه : ( تا ۵ روز طول می کشد ) این دوره با تب ، سردرد شدید ، تورم غدد لنفاوی ، کمر درد ، درد عضلانی و کمبود انرژی شدید ظاهر می شود. تورم غدد لنفاوی از علائم اصلی آبله میمونی است ، که کمک می کند تا نشانه های آن را از دیگر بیماری های مشابه مثل آبله مرغان ، سرخک و آبله تشخیص داده شود.
مشکلات پوستی:
این مشکلات معمولاً طی ١ الی ٣ روز پس از ظهور تب آغاز می شود . بثورات پوستی حدود ۹۵ ٪ موارد بر روی صورت ، ۷۵ ٪ موارد بر کف دست و کف پا و ۳۰ ٪ موارد بر دستگاه تناسلی تاثیر می گذارد. همچنین تا حد متوسط روبه بالا ، غشای مخاطی دهان را درگیر می کند. این ویروس در موارد شدید می تواند باعث نابینایی بشود.موارد شدید این بیماری بیشتر در بین کودکان اتفاق می افتد ، و شدت بثورات به میزان قرار گرفتن در معرض ویروس و وضعیت سلامت بیمار مربوط می شود.عوارض آبله میمونی می تواند شامل عفونت های ثانویه ، برونکوپنومونی ، سپسیس ، انسفالیت و عفونت قرنیه باشد.
تشخیص :
با PCR و الأیزای اختصاصی ویروس است.
راه انتقال :
از راه تنفسی : DROPLETS و در بعضی موارد ذرات ریز تنفسی AEROSOLS – تماس مستقیم با ضایعات پوستی است.
طبقه بندی تشخیصی :
مورد مشکوک : بیمار با علائم شبه آنفلوانزا و تب بالاتر از ۳۸.۵ درجه دهانی ، راش ، لنفودنوپانی ، سردرد و درد های عضلانی
مورد محتمل : بیمار مشکوک با سابقه اپیدمیولوژیک مانند مسافرت به آفریقای مرکزی یا غربی یا کشورهای درگیر بیماری از ٣٠ روز قبل ، یا در تماس با مورد قطعی از ۲۱ روز قبل
مورد قطعی: بیمار محتمل با تشخیص مثبت آزمایشگاهی
درمان :
درمان نگه دارنده تا برطرف شدن علائم بیماری ، درمان عفونت های ثانویه. همچنین داروهای ضد ویروس brincidofovi – tecovirimat – cidofovir تحت بررسی بوده و اثر بخشی آنها هنوز تایید نشده است .
برخورد با بیمار مشکوک :
هر مورد مشکوک بیماری باید تا برطرف شدن نشانه های بیماری قرنطینه فعال شود در مدت قرنطینه از ماسک تنفسی برای بیمار و اطرافیان او استفاده شود . پرسنل بهداشتی هنگام مراقبت باید احتیاط های سطح ۲ استاندارد ( استفاده از ماسک _ عینک چشمی_ دستکش و… ) را رعایت نمایند . پیشگیری عمدتا با واکسیناسیون آبله _ ضد عفونی دست ها و استفاده از ماسک تنفسی است
دکتر سید جلیل موسوی
متخصص بیماری های عفونی و تب دار
