آوای مرز / عبدالسلام معروفی : در سال ۱۳۷۹ در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود که ۲۱ شهریور ماه به عنوان «روز ملی سینما» شناخته شد و هر سال جشن خانه سینما در این روز برگزار می شود و ۲۱ شهریور ماه به عنوان روزی نمادین وارد تقویم شد.
امروز ۲۱ شهریورماه ماه به نام روز سینما نامگذاری شده است، روزگاری که نه چندان دور بسیاری از استان های کشور و آذربایجان غربی کلکسیون سینما بودند و در همه شهرهای استان حداقل یک سینما وجود داشت. سینما محل دید و بازدید سربازان، دیدارهای دوستانه و حتی مردم شده بود، سربازانی که برای مرخصی به شهرها می رفتند حتما دو ساعتی در سینماها می پلکیدند و عصرها بعد از تماشای فیلم مورد علاقه خود راهی پادگان می شدند و بازهم به انتظار پنج شنبه و جمعه آخر هفته و دیدن فیلم مورد علاقه خود بودند.
هر چند دیگر این روزها سرانه حضور مردم در سینما کم شده و ماهواره و شبکه های اجتماعی ، عدم تولید فیلم‌های آنچنانی و مردم پسند ، برخی از مشکلات اقتصادی در بین مردم و همچنین فرهنگی در تولید فیلم ها، عدم اکران برخی از فیلم های مورد علاقه مردم ، نبود فضای مناسب خود سینماها و بسیاری از عوامل دیگر مزید بر علت گردیده تا میزان حضور مردم به حداقل برسد و دیگر سینما مثل گذشته رونق نداشته باشد، اما با نگاهی به تولید و پخش برخی از فیلم ها و استقبال بی نظیر مردمی در بعضی از مواقع و فروش های میلیاردی باز هم نمی توان وجود پررنگ مردم و علاقمندان را به سینما کم کرد.
براساس آخرین آمار مندرج در تاریخ بهمن ۹۷ که روی وب سایت مرکز آمار ایران قرار گرفته است، در سال ۱۳۹۶ تنها ۱۹ درصد از مردم به سینما رفته‌اند که حدود ۳۰ درصد این تعداد فقط یک‌بار، ۲۸ درصد آنها دو بار و ۴۲ درصد هم بیش از دو بار به سینما رفته‌اند. به این ترتیب و طبق این آمار در واقع ۸۱ درصد مردم اصلا به سینما نرفته‌اند. یعنی براساس آمار یاد شده از جمعیت ۸۰ میلیونی ایران در حدود ۶۴ میلیون نفر اساسا بیننده سینمای ایران نیستند.
سینما در تمام دنیا آینه تمام‌نمای جامعه است و سینمای ایران هم از این قاعده مستثنی نیست ؛ از جنگ و جنایت تا فقر و فساد و نیز خوشی و خرابی مشهود در جامعه، همه و همه در سینمای ایران ردّ پایی دارد و سینما به موازات همه اینها، روزهای خوش و ناخوش زیادی دیده؛ گاه در مظان اتهام نفاق و تفرقه بوده و گاه همراه و باب میل خوانده شده ؛ گاهی مردم تحویلش نگرفتند و سالن‌ها را خالی گذاشتند و زمانی آن را فضایی برای رها شدن از واقعیت‌های ناخوشایند جامعه یافتند و به آن پناه بردند.
با این حال اوضاع سینماهای آذربایجان غربی هم اصلا مطلوب نیست و در این روز که صرفا به یک تخفیف نیم بهای فروش بلیط بسنده می شود اما متولیان فرهنگی دیگر مثل گذشته از سینماها حمایت نمی کنند و در حال حاضر از ۱۹ سینمای موجود تنها ۴ سینما در آذربایجان غربی و البته فقط در ارومیه فعال هستند که آنها هم حال و روز خوبی ندارند و قدمت این سینماها به نیم قرن می‌رسند و برای رسیدن به استانداردهای بروز دنیا و حتی کشور خیلی فاصله دارند.
به اعتقاد کارشناسان امر فرسوده و مستهلک بودن سینماها ، نبود فیلم‌های مخاطب پسند و البته بروز نشدن سینماها با رشد تکنولوژی روز دنیا از دلایل اصلی راکد بودن سینماهای آذربایجان غربی است و در این بین نبود ساختار نظام‌مند فرهنگی در شهرستان ها، عدم حمایت اصولی دولت در ادوار مختلف و نبود نقشه راه فرهنگی باعث گردیده که در حاضر هیچ کدام از ۱۶ شهرستان استان سینما نداشته باشند و محل سینماها به پاساژ و یا ساختمان تجاری تبدیل شده است!
بنا به اعلام حوزه هنری؛ اقداماتی که در این سال‌ها در جهت بهسازی و سرپا نگه‌داشتن سینماهای شهر ارومیه صورت گرفته ، نوسازی تجهیزات صوتی و تصویری سینما آزادی و ایران است که بازهم درشان مردم هنری ارومیه نبوده و نتوانسته رضایت شهروندان را جلب کند؛ انتظار می رود متولیان امر و نهادهای فرهنگی رونق و مهربانی سال های گذشته را به سینماهای استان برگردانند و همچنین اقدام به ساخت سینما در همه شهرهای آذربایجان غربی و یا حمایت از ساخت با اختصاص تسهیلات کم بهره و تدوین سند توسعه فرهنگی ، حمایت از سینماگران و فعالین این حوزه و تجلیل از آنها و ارتقای شاخص های آن که دروازه فرهنگی دشمن می باشد، بنمایند تا مردم با سینما آشتی کنند.
