آوای مرز / عبدالسلام معروفی : ۲۵ بهمن ماه ( به قول جوانان روز ولنتاین ) است ؛ اواخر بهمن ماه و اواسط ماه فوریه بنام روز عشق فرنگی (ولنتاین) و روز عشق ایران باستان (سپندارمذگان) نامگذاری شده و این دو به فاصله ۴ چهار روز از هم قرار دارند… چند سالی است که ۲۵ بهمن (۱۴ فوریه) روز ولنتاین و خرید گل و عروسک ، شکلات و … در کشورمان باب شده است . چهاردهم فوریه در کشورهای غربی روز ابراز عشق به افرادی است که دوستشان دارند. داستان این روز (روز ولنتاین) مربوط به یک کشیش جوان رومی به نام “ولنتاین” است که به طور کاملاً مخفیانه برای سربازهای “کلودیوس” که ازدواج برای آنها ممنوع بود، مراسم عقد می‌گرفت.
گفته می شود که در ایران باستان، نیز بیست قرن پیش از میلاد روزی موسوم به روز عشق بوده است. این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۵ بهمن، یعنی تنها چند روز پس از ولنتاین غربی است. این روز «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» نام دارد.
متاسفانه اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در این روز باید برای کسانی که دوست دارند هدیه بخرند. حال آنکه ما در شریعت اسلام و قرآن مناسبت ها و ایام بسیار مبارکی را در تقویم داریم که به مراتب بسیار والاتر، ارزشمند تر و مهم تر بوده و هم می تواند کمک زیادی به تحکیم بنیان خانواده و تقویت عشق عمیق و افسانه ای ایرانی که ریشه در اساس این کشور دارد در کشور اسلامی بکند.
در ایران باستان ، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با ۵ اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با ۲۵ بهمن، یعنی تنها چند روز پس از روز ولنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته‌است.
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان “روز عشق” به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. بعنوان مثال روز اول “روز اورمزد”، روز دوم، روز بهمن معنی “سلامت، اندیشه” که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی “بهترین راستی و پاکی” که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی “شاهی و فرمانروایی آرمانی” که خاص خداوند است و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندارمذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند.سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند.
حال با وجود این دهها رویداد مهم تاریخی اسلامی و ایرانی در دوران اساطیر هم داریم که می تواند برای جوانان ما الگو شود و مثلا روز عشاق و ولنتاین نامگذاری گردد ؛ ولی متاسفانه این روز نامبارک غربی غیر اسلامی به حدی در میان جوانان ما رخنه کرده که سالروز ازدواج ایرانی، بزرگان اسلام و تاریخ کهن ایران زمین در ذهن هیچ جوانی به این اندازه ملکه نشده و کمتر جوانی از سالروز ازدواج آنها خبر دارند و یا الگوی عشقش، عشق اساطیر ایرانی است که در حال حاضر فقط داستان هایش برای جوانان ما خاطره شده است !!!
آیا در مقوله مهم عشق انسانی عشقی بالاتر و والاتر ازعشق اسلامی و اساطیر ایرانی در سراسر تاریخ بشریت سراغ داریم ؛ نهادهای فرهنگی و در راس آن شورای فرهنگ عمومی کشور و استان ها ، متولیان امر ، روحانیون و خطبا ، هیات های مذهبی ، رسانه ها ، اساتید دانشگاها و معلمان مدارس ، صاحبان افکار و ایده ومتخصصان ذینفوذ ، خانواده ها و کسانی که دستی در کاسه دارند نمی توانند جلوی این بحران فرهنگی ولنتاین غربی را بگیرند و با نهادینه کردن این مهم که ما می توانیم سالروز عشاقی بسیار ارزشمند تر و ماندگارتر از این در ذهن جوانان ایجاد کنیم ، با یک اقدام درخور و شایسته فرهنگی پرونده ولنتاین را ببندند و بجایش سالروز ازدواج بزرگان اسلام و یا روز عشاق ایرانی و اساطیر گذشته این سرزمین را در جامعه ترویج کنیم.
