آوای مرز / میثم غلامی : کار خودتان را که در طول سال انجام ندادید ولی آیا این روزها حتی به جمعهای دانشجویی و دانش آموزی و در میان جوانان میروید تا که وضعیت را تبیین کنید؟ اصلا کاری به رویکرد سیاسی و حزبیتان نداریم. از منظر خودتان، حتی اگر انتقادی است، بین مردم و جوانان میروید تا حرفهایشان را بشنوید؟
حجم بسیار زیادی مسئول در جای جای ساختار نفتی کشور تردد دارند و از این سیستم ارتزاق میکنند از این و موقع تقسیم بودجه در راهروهای مجلس حضور دارند. پاشنه در اتاقهای سازمان اداری استخدامی را برای جذب نیروی بیشتر درمیآورند. انواع تماس و دیدار و رایزنی و لابی را برای گستردهتر کردن شبکه اطرافیان و همفکرانشان در این سیستم به کار میگیرند و به مناسبتهای مختلف در سفرها و همایشها و دورههای آموزشی داخل و خارج کشور با بودجه عمومی حضور دارند. اما سوال اینجاست این آقایان در روزهای اخیر کجا هستند؟
برخی مدیران همواره و در همه حالات در این کشور دارای صندلیهای مدیریتی هستند و در تمام مقاطع و در تمام دولتها جزو مدیران در صحنه قلمداد می شوند. حتی وقتی دولتها تغییر میکنند تا سال ها بعد در این باشگاه مدیران حضور دارند و در جایی از سیستم مشغول به کار هستند و حقوق میگیرند. اما موقع بحرانها و تهدیدهایی مثل همین وقایع این چند روز، (که به یک معنا ماحصل دستپخت خودشان هم هست) به یکباره ناپدید میشوند.
واقعا باید از این مسئولین پرسید «جدی کجا هستید؟» حضور کف خیابانی که اجل از شأن شماست؛
قاعدتا باید در طول سال و در چنین موقعیتهایی در حال رفع عیوب و نواقص باشید و بیشترین تلاش را برای رفع مشکلات زیرمجموعه های خود به کار گرفته باشید. به درستی که بخش جدی نارضایتی مردم در حال حاضر ارتباطی با اسلام و انقلاب و دین ندارد. بلکه از عملکرد شما «مسئولین همواره مسئول» گله مند هستند.
کار خودتان را که در طول سال انجام ندادید ولی آیا این روزها حتی به جمعهای دانشجویی و دانش آموزی و در میان جوانان میروید تا که وضعیت را تبیین کنید؟ اصلا کاری به رویکرد سیاسی و حزبیتان نداریم. از منظر خودتان، حتی اگر انتقادی است، بین مردم و جوانان میروید تا حرفهایشان را بشنوید؟ اگر حضور تصنعی در راهپیمایی ۲۲ بهمن را فاکتور بگیریم، آخرین بار کی میان مردم بودید و حرف زدید و شنیدید؟
اصلا بیایید مردم و جوانان را به طورکلی فاکتور بگیریم. با زیردستهای خودتان چی ؟ گفتگو میکنید؟ مثل یک مدیر شرکت خصوصی متعهد و کاربلد که وقتی شرکتش دچار چالش میشود اعضای تیم را جمع کرده و برایشان از چشمانداز و بحرانها و مشکلات پیش روی شرکت میگوید تا کمی از ابهامات برطرف شود.
در خیابان و دانشگاه و مساجد و… توقعی نیست اما آیا همین کف فضای مجازی بلد هستید با مخاطب صحبت کنید و کمی به زبان جوانان از وضعیت جامعه و کشور بگوئید؟ طبیعتا نه!
اغراق نیست اگر بگوئیم حتی در گعدههای خانوادگی ترجیح میدهید در این ایام کمتر حضور داشته باشید و حوصله مباحثه ندارید. «وَأَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ» هم ندارید.
برای آخرتتان نمیگویم؛ برای همین دنیا میگویم که حتی اگر دنیایی هم نگاه کنید، موقع بحرانها که گوشها شنوا و چشمها تیز شده و همه مردم دنبال شنیدن و دیدن وقایع و حرفها و استدلالها هستند، آن مسئول فعلی یا سابقی که حضور جدی داشته باشد (در هر لایه و به هرشکلی) قدرت شبکهسازی و چهره سازی بیشتری از خودش دارد.
حتی اگر حرف و نظریه از خودتان ندارید، بگردید در میان بدنه و رسانهها حرفهای خوب را بخوانید و بازنشر کنید ولی حضور داشته باشید و محافظه کار نباشید.
