آوای مرز : استاد ابوبکر حسن زاده پژوهشگر و مترجم کتاب های اهل سنت دارفانی را وداع گفت.
ماموستا ابوبکر حسن‌زاده از اندیشمندان و مترجمان سرشناس کردستان و ایران است که در سال ۱۳۱۷ شمسی در خانواده‌ای متدین در روستای«کانی علی‌گرده» بوکان دیده به جهان گشوده است.
استاد حسن‌زاده آخرین فرزند خانواده بود و در سن یک سالگی پدرشان را از دست داد و طعم یتیمی را چشید. با مرگ پدر، مادر سرپرستی وی و پنج برادران و خواهراش را که بزرگترین آنها ۱۴ سال بیشتر نداشت، برعهده گرفت. ماموستا حسن‌زاده تحصیلات خود را در مدرسه علوم دینی روستای زادگاهش آغاز کرد و در مدت سه سال «گلسـتان سعدی»، قسمتی از «بوستـان سعـدی»، «تصریف زنجانی» و « عوامل جرجانی» را نزد ملا عبداللطیف حافظی فرا گرفت. در سال ۱۳۳۴ شمسی به منظور ادامه تحصیل کوله‌بار سفر بست و روستای زادگاهش را ترک کرد و در مدارس علوم دینی روستاهای تابعه بوکان و سقز به کسب علم و دانش پرداخت و از محضر اساتید برجسته‌ای آن دیار بهره گرفت. کتاب‌های « تصریف ملا علی»، « إظهار برکوی»،«وضع و استعاره»، «سیوطی» و «جامی» را نزد مرحوم ملاسید عبدالرحمن کریمی در روستای «کانی گرکه» از توابع بوکان آموخت و همه آنها را حفظ کرد و کتاب‌های« الملتقطه»، و «حاشیه ملا عبدالله » در علم منطق و کتاب «گلنبوی آداب » در علم مناظره و «بدرالعلاه» در فلسفه و بخشی از کتاب « منهاج الطالبین » در فقه امام شافعی را نزد استاد ملا عبدالقادر فائض فرا گرفت. سپس برای گذراندن مراحل پایانی تحصیل علوم دینی به دارالعلم منطقه مکریان در روستای حمامیان بوکان رفت و با خواندن کتاب‌های «المطول» در علم بلاغت و «جمع الجوامع» در اصول فقه نزد استاد برجسته و رئیس العلماء منطقه ماموستا ملاعلی ولزی تلمذ و از آنجا رهسپار مدرسه علوم دینی مسجد جامع مهاباد شد و به مدت ۲ سال نزد اساتید برجسته ملاحسین مجدی و ملا محمدصالح مدرسی به کسب علم و دانش پرداخت و سرانجام در خردادماه سال ۱۳۴۱ شمسی موفق به کسب اجازه نامه افتاء و تدریس از محضر مجمع علمای مدرسه علوم دینی مهاباد گردید. حسن‌زاده در آبان سال ۱۳۴۱ به عنوان پیش نماز و مدرس به روستای «کانی گرگه» از توابع بوکان رفت و به مدت ۶ سال در آنجا مشغول وعظ و ارشاد مردم و تدریس علوم دینی به مشتاقان علم و ادب شد. در سال ۱۳۴۵ شمسی در آزمون صلاحیت مدرسی در تهران شرکت کرد و پذیرفته شد و بعد از اخذ گواهی مدرسی، در سال ۱۳۴۷ در سازمان اوقاف استخدام شد. در سال ۱۳۵۱ در کنکور سراسری شرکت کرد و در دو رشته زبان و ادبیات عرب دانشگاه مشهد و جامعه شناسی دانشگاه تهران بطور همزمان پذیرفته شد که در نهایت به تحصیل در رشته جامعه شناسی در دانشگاه تهران کفایت کرد.
پس از اخذ مدرک کارشناسی، در سال ۱۳۵۶ به عنوان مسئول اداره اوقاف مهاباد منصوب شد. وی در مدت مسوولیت خود در بهبود اوضاع روحانیان و مدرسین و طلاب علوم دینی منطقه و تعمیر و نوسازی مساجد و مدارس علوم دینی و اماکن مذهبی و افزایش درآمد موقوفات تلا ش های زیادی نمود و خدمات ارزنده‌ای را ارائه کرد. وی در آذرماه سال ۱۳۶۳ به شهر سنندج منتقل و تا سال ۱۳۷۱ در اداره اوقاف این شهر مشغول به خدمت شد و در این مدت با بزرگانی چون مرحوم سید عمر پارسا، دکتر مصطفی خرم‌دل و دکتر محمود ابراهیمی همنشین شد و ضمن انجام دادن کارهای اداری به تحقیق و ترجمه هم پرداخت و چندین کتاب ارزشمند را ترجمه و منتشر کرد. در آذرماه سال ۱۳۷۱ به شهرستان تبریز منتقل شد و بعد از مدتی اشتغال در اداره اوقاف این شهرستان بخاطر حسن اخلاق و رفتار و منش نیکویش مورد احترام زیاد مدیر و کارکنان آن اداره قرار گرفت و در فضایی بسیار آرام و سرشار از محبت و اعتماد مشغول خدمت به جامعه شد و کتاب‌های دیگری را ترجمه و آماده انتشار کرد.
سرانجام در مردادماه سال ۱۳۷۹ و بعد از ۳۲ سال خدمت به افتخار بازنشتگی نایل آمد و به شهر سنندج بازگشت و از آن زمان خود را وقف تدریس و تحقیق و ترجمه ترویج آموزه‌های دینی و انسانی نمود.
