آوای مرز / امیر شریفی: با افزایش فشارهای ناشی از تحریم های ایالات متحده امریکا و به تبع آن افزایش محدودیت های بازرگانی در مقیاس بین المللی برای کشور، این روزها نقش و جایگاه گذرگاه های مرزی و استان های مرزی کشور با گذر هرچه بیشتر زمان، در حال برجسته تر شدن است.
اگرچه وظیفه استان های مرزی در دوران تحریم بسیار حیاتی تر و البته متفاوت تر از دورهای خروج از تحریم است، با این وجود در هیچ دوره ای و هیچ زمانی شاهد نبودیم که دولت مردان از ظرفیت های مرزی کشور، به ویژه ظرفیت های مرزهای غرب کشور برای توسعه کشور و یا حداقل مناطق مرزی بهره‌ای ببرند.
با اندکی مسامحه می توان عنوان نمود که جای خوشحالیست که رئیس جمهور به عنوان عالی ترین مقام اجرایی کشور (البته پس از گذشت ۶ سال از ریاست خود) در جلسه مورخه ۷ آذر ۱۳۹۷ هیات دولت به این جایگاه اشاره نموده اند. دکتر روحانی با بیان اینکه استان‌های مرزی باید تبدیل به تامین کننده و دپوی کالاهای مورد نیاز کشور به ویژه مواد اولیه مورد نیاز کارخانه‌ها شوند، گفت: تولید به ویژه در بخش صنعت و خدمات بسیار حائز اهمیت است که گاهی نیاز به مواد، کالا و خدمات خارجی دارد و باید تسهیلات لازم در این راستا را فراهم کنیم تا به واسطه آن تولید در کشور، فعال شود.
رئیس جمهور اظهارداشت: استان‌های مرزی باید با فعال کردن بازارچه‌های مرزی و توسعه مناسبات تجاری با کشورهای همسایه در مسیر مبارزه با تحریم تلاش کنند و برخی از مشکلاتی که با آن مواجه هستیم توسط این استان‌ها حل و فصل شود.
با این وجود، آن چه که بیش از هر موضوع دیگری در حال حاضر مطرحیت می یابد این سوال است که آیا این موضوع نیز به سان بسیاری از بی شمار شعارهای دیگری که هرزگاهی از سوی مسئولین کشور منتشر می گردید و می گردد به وادی فراموشی سپرده می شود و یا اینکه واقعا این مهم در دستور کار دولت قرار می گیرد. واقعیت انکار ناپذیری است که بسیاری از مسئولان کشوری هیچ محدودیت را برای شعار باقی نگذاشته اند و گویی سخنان این بزرگواران صرفا شعارهایی تکراری به نظر می آید. در نتیجه جای عجب نیست که پیگیران امر همواره به دیده تردید به موضوعات جدید بنگرند.
با این حال لازم است اندکی با چشم امید و انتظار به این موارد نگریسته شود و این امید جاری باشد که شاید این بار این برنامه دولت در خارج از مرزهای شعار مسئولین واقع باشد و در مرزهای واقعیات حال حاضر کشور اجرایی گردد. البته لازم است به این مهم نیز اشاره شود که حتی اگر دولت عزم راسخی مبنی بر پیگیری این مهم داشته باشد، جای دارد به ظرفیت های ترانزیتی و ذخیره سازی محدود محصولات مورد نیاز کشور در استان های مرزی اشاره شود که واقعا جای امیدواری اندکی باقی می گذارد و در صورتی که دولت واقعا درصدد است از طریق گذرگاه های مرزی کشور به بدنه کشور مواد مورد نیاز را برساند لام است ابتدا به اصلاح و بهبود این رگه های نجاتی بپردازد. در غیر این صورت حتی با وجود عزم دولت مبنی بر بکارگیری استان های مرزی کشور در راستای تعدیل شدت تحریم ها، نبایستی انتظار آنچنان فرجی از مرزهای کشور به ویژه مرزهای غربی کشور وجود داشته باشد./ کردپرس
