آوای مرز / زهرا سادات انصاریان، گروه تعاملی الف : اگر این چند خط را می‌نویسم، تنها به خاطر انجام امربه‌معروف است و بس. سوال من از متولین کارواشتغال و مسئولین مربوطه این است که یک جوان چقدر باید هزینه کند تا بتواند استخدام شود؟ ۶۰هزار تومان؟ ۶۰۰هزار تومان؟ یا بیشتر؟ هزینه خراب کردن عزت نفس یک جوان و مصاحبه و آزمون دادن‌های بیهوده چقدر است؟
اینکه متولیان استخدام و اشتغال در دستگاه‌های دولتی و خصوصی چه فکری می‌کنند، خود جای بحث زیادی دارد؛ اما سوال اینجاست که جوان بیکار، از کجا باید پول دربیاورد تا در این آزمون‌ها شرکت کند و آخرش هم معلوم نباشد نتیجه گزینش به کجا می‌رسد؟
نکته دردآور آنجاست که بابت قراردادهای کار موقت که فاقد هرگونه امنیت شغلی است، این هزینه‌ها گرفته می‌شود: آیا چنین پول‌هایی حلال است؟ هزینه یک اطلاع رسانی در سایت و ایمیل، کاغذ امتحان، تصحیح و اعلام(با توجه به سرشکن شدن هزینه‌ها بر تعداد متقاضیان زیاد اشتغال در ایران!) چقدر می‌شود؟
درد پول گرفتن نیست؛ درد بیکاری جوانان مردم است که جز خدا کسی را ندارند و در این آشفته بازار، از هر جا به این جوان لگدی می‌زنند تا دلش را به استخدام خوش کنند؛ آن هم استخدام قرارداد موقت. این جوان چقدر باید تحمل کند؟
سالیان سال و بهترین سال‌های عمرشان را درس می‌خوانند و موقع بهره‌برداری، این همه فیلم و داستان و استرس به جوان وارد می‌شود: خدا را خوش می‌آید؟
