آوای مرز / عبدالسلام معروفی : امروز ۲۷ اردیبهشت ماه مصادف است با روز ملی روابط عمومی در ایران و به تبع آن هر ساله مراسم های ویژه ای در سطح کشور و البته این استان هم برگزارمی شود.
ضمن تبریک حلول ماه مبارک رمضان و آرزوی قبولی طاعات و عبادات ، پیشاپیش این روز را به همه مدیران و مسئولان ، همکاران و فعالان حوزه روابط عمومی استان و کشور تبریک و شادباش عرض نموده و امیدوارم در این مسیر پر از چالش موفق و موید باشند.
چند سالی است که واحد روابط عمومی در ادارات و سیستم دستگاههای اجرایی بشدت بیمار شده است و کم کم می رود که این جایگاه بیشتر متزلزل شود ؛ و با توجه به فشار شدید مخالفین و غرب و تقویت حس بی اعتمادی و افزایش فاصله بین مردم و حاکمیت این روزها بیشتر از هر ایام دیگری به مداوای این بیمار در حال مرگ در بدنه و ساختار اداری نیازمند و شاهدیم روز روابط عمومی و نبض سازمان ها هم به فراموشی سپرده می شود.
امروزه شاهد به فراموشی سپردن جایگاه تاثیرگذار واحدهای روابط عمومی در سازمان ها هستیم و متاسفانه به رغم همه چالش ها و مشکلات پیش رو در حوزه ساختاری و عدم بی اعتمادی ، کماکان روابط عمومی های ادارات مشغول نصب بنر و پارچه در خیابان ها و دیوار اداراتشان بوده و یا صرفا در اختیار مدیریت سازمان هستند و بدون درنظرگرفتن این جایگاه که حلقه رابط بین مردم و سازمان خود هستند با این روند قلب سازمان ها از حرکت می ایستد!
در کتب علوم ارتباطات اجتماعی وظایف روابط عمومی را در ۸ ماده تعریف کرده اند که یکی از آنها فعالیت انتشاراتی ،رسانه ای ،ارتباط مردمی و …. و این روزها فضای مجازی و نرم افزارهای نوین ارتباطی است ، حال آنکه نبود تکنولوژی نوین و دستیابی به ارتباطات و دهکده جهانی که مد نظر مارشال مک لوهان است ، باید وظایف دیگری هم به آن اضافه کنی.می گویند روابط عمومی حلقه واسط بین مردم و سازمان است ، اما حلقه مفقوده ای که امروزه در اتاقک های کوچک مغفول مانده است ،هر چند برخی ادارات ، شرکت ها و سازمان ها چارتی برای این واحد تعریف کرده اند ، یا اینکه چند نفر نیز به عنوان کارشناسان روابط عمومی به کارگمارده اند اما باید بررسی شود و از میان مثلاً یکصد دستگاه اجرایی و شرکت چند درصد آنها این مهم را عملیاتی ساخته اند.
چرا روابط عمومی جایگاهی ندارد ؟
به اعتقاد علمای علم ارتباط ، برآورده کردن انتظارات کارکنان و مشتریان ، در نظر گرفتن شرایط بازار و رقبا ، روان کردن مسیر جریان اطلاعات در درون و بیرون سازمان ، حضور و مشارکت در برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت سازمان ، کسب اطلاعات ، پردازش آن ، تفسیر و تلخیص و در اختیار گذاشتن آن در سطوح مدیران برای اطلاح برنامه های در جریان و دهها موردی که به نوعی مستقیما با سازمان و مخاطبان آن ارتباط دارد ، بسیار مهم تر از کسب نظر رضایت مدیران ارشد سازمان است .
گفته می شود روابط عمومی ها حلقه واسط بین دولت و مردم بوده و یکی از ابزارهای مهم اطلاع رسانی به جامعه و اطلاع یابی از نظر دیدگاه مردم و انعکاس آن به دولت مردان بشمار می روند. به عبارت دیگر روابط عمومی ها با عملکرد خوب و اثر گذار خود می توانند بازیگر نقش خطیر و حساس ایجاد ارتباط فعال و اثر بخش بین کارگزاران حکومتی و مردم باشند و فاصله ها را کاهش دهند و زمینه ایجاد تفاهم و هم اندیشی بین مسئولان و مردم را فراهم سازند و تصمیم گیریها را به سمت منافع عمومی سوق دهند و نهایتا زمینه تحقق یک جامعه دموکراتیک فراهم شود . این نقش روابط عمومی ، یک نقش کلی در جامعه است که در اجرا وظیفه خطیر سیاست گذاری ، برنامه ریزی و عملکردی و دست یابی به هدفها و ارزیابی میزان توفیق یا عدم توفیق آن را بدنبال دارد .
دست یابی به چنان نقشی ، سازمان متشکلی را طلب می کند تا بدرستی جایگاه روابط عمومی را تشخیص داده و از آن حمایت کند . این حمایت در قالب اعتماد می تواند کارساز تر شود . چرا که در سایه اعتماد مدیران سطح بالا ، اقتدار روابط عمومی تثبیت میشود . حمایت های دیگر نظیر حمایت مادی و انسانی نیز در سایه اعتماد و اقتدار حاصل می شود .زمانی که بحث اقتدار در سازمان مطرح می شود ، مشکل عمده ای در ساختار سازمانی ایجاد می گردد. چرا که مدیران رده بالا و برخی از مدیران هم سطح ، موضع خود را در مقایسه با جایگاه روابط عمومی در سازمان ، ضعیف تر ارزیابی می کنند و غافل از آنند که دست آوردهای روابط عمومی که حاصل زحمات زیاد مجموعه کارکنان آن واحد است ، در جهت اقتدار کلی سازمانی است و اساسا روابط عمومی به لحاظ ساختاری و فلسفه فکری خود نمی تواند فردی عمل نموده و بدنبال منافع غیر سازمانی باشد .
طبیعی است عملکرد مدیر روابط عمومی پس از گذشت مدتی که صرف شناخت ساختار و ظرفیت سازمانی و افراد درون و برون سازمانی میشود ، نه تنها نمی تواند روال گذشته سازمان را هدایت کند ، بلکه به رویکرد های دیگری گرایش پیدا می کند که عوام این تغییرات را ناشی از تحول تلقی می کنند . این انحراف ، در سایه خواسته ای مدیران ، نداشتن تخصص فردی ، نداشتن تجربه و آگاهی در زمینه های روابط عمومی ، بیشتر از همه مصلحت اندیشی ، بروز نموده و عملا اینگونه مدیران منابع ، اعم از مادی و انسانی را به هدر می دهند.
علاوه بر هدر رفتن منابع و انرژی های انسانی و عدم دست یابی به اهداف سازمانی ، طرز تلقی و تعاریف روابط عمومی در اذهان سطوح مدیران را نیز تحت تاثیر قرار داده و آنها را به مرور با عملیات غیر علمی و غیر حرفه ای در زمینه روابط عمومی بتدریج اجتماعی می کنند . بطوریکه تلقی آنان از یک روابط عمومی ، برآورده شدن خواسته های مدیران و اطاعت از دستوراتشان است که گاهی تا حد یک منشی گری یا اداره کننده دفتر یک مدیر ، این جایگاه سقوط می کند .
به کلام ساده می توان گفت یکی از دلایل عدم شناخت افراد جامعه ، در سطوح عام و حتی کارکنان ، مدیران و متأسفانه در برخی موارد مدیران ارشد سازمانها ، از جایگاه روابط عمومی ، حاصل عملکرد ناکارآمد مدیران روابط عمومی در گذشته بوده است که بعلت نداشتن تخصص و آگاهی به سمت و سوی مختلف خدماتی گرایش پیدا کرده اند و نهایتاً سازمان را نیز از داشتن یک روابط عمومی که می توانست بسیار ثمر بخش باشد محروم ساخته اند.
فعال نبودن روابط عمومی در بخش خصوصی
متاسفانه بخش خصوصی در ایران با وجود اینکه روز به روز گسترش می یابد و قوی تر می شود، هنوز به اهمیت و نقش تاثیرگذار روابط عمومی پی نبرده است. در اکثر سازمان های بخش خصوصی بخشی به نام روابط عمومی وجود ندارد یا اگر احیاناً وجود دارد فعالیت خاصی انجام نمی دهد. بعضی از روابط عمومی های بخش خصوصی هم مانند روابط عمومی بعضی از سازمان های دولتی نقش واحد تشریفات را دارند. فعال کردن روابط عمومی در بخش خصوصی علاوه بر اینکه موجب رشد و تقویت بخش خصوصی در کشور می شود باعث رشد خود روابط عمومی نیز می شود. خاصیت بخش خصوصی این است که نسبت به بخش دولتی کار تخصصی بیشتری را می طلبد همچنین افراد در بخش خصوصی به علت قرار نداشتن در ساختارهای پیچیده و متصلب دولتی امکان نوآوری بیشتری را در حوزه تخصصی خود دارند. همچنین از آنجایی که بخش خصوصی در ایران نوپاست، روابط عمومی آن هم می تواند از نو و بدون داشتن ایرادات تاریخی با مبنایی درست فعالیت خود را آغاز کند. همین امر باعث پیشرفت روابط عمومی مستقل و علمی خواهد شد. حل این مشکل بیشتر بر عهده نهادهای صنفی روابط عمومی و نشریات تخصصی این رشته است. آنها باید مدیران بخش خصوصی را با توانایی ها و امکانات بالقوه روابط عمومی و نقشی که یک روابط عمومی خوب می تواند در پیشرفت سازمان داشته باشد، آشنا کنند و از این طریق به فعال سازی روابط عمومی در بخش خصوصی کمک کنند.
مهمترین اصول یک روابط عمومی پیشرو و آرمانی
اصول مهم روابط عمومی را می توان سعی در رسیدن به تفاهم با مخاطب ، تأکید بر اطلاع یابی در کنار اطلاع رسانی ، مخاطب گرایی ، عمل به اصول اخلاقی ، انتخاب الگوی ارتباطی دوسویه ، تأثیرپذیری از افکار عمومی در کنار تأثیرگذاری بر آن ، تأکید بر رسیدن به تفاهم از طریق گفتگو ، وجود موازنه بین منبع و مخاطب در فرایند ارتباط و مشارکت گرایی ذکر کرد : اصل مخاطب مداری ، اصل مشارکت گرایی ، اصل اطلاع رسانی و اطلاع یابی ، اخلاق ، گفتگو ، اصل تفاهم، اصل موازنه قدرت بین منبع و مخاطب.
ویژگی مدیریت استراتژیک روابط عمومی پویا
-انسان محور هر حرکت و تحول- ارتباطات گسترده و همه جانبه- شکل گیری سازمان های مجاز- توجه ویژه به منابع انسانی در سازمان ها و استفاده بهینه از آن – ضرورت افزایش دانش کارکنان – توجه به اقتصادهای فرا ملی و حرکت به سوی خصوصی سازی و جهانی شدن – ساختارهای سازمانی تازه- افزایش گستره همگانی- جهان کوچک با رسانه های جمعی انبوه .
روابط عمومی کارآمد چه ویژگی هایی دارد؟
مدیر روابط عمومی باید به گونه ای انتخاب شود که دارای ویژگی ها یی باشد تا براساس آن ها بتواند موفقیت لازم رادرپیشبرد اهداف سازمانی محقق نماید واعتماد مخاطبان اداره وسازمان را نیز به خود جلب نماید . دراینجا برخی از ویژگی های لازم برای انتصاب مسئول روابط عمومی ذکر می شود : مهارت فنی – دانش ومهارت تخصصی – سوابق تجربی موفق – توانمندی های فردی نظیر پژوهش افکار عمومی ،سخن وری ،قدرت بیان ،قلم توانا ،توانمند درتجزیه وتحلیل مسائل ،دارای سعه صدر که درپرتو آن ها بتواند تعامل مطلوب ومؤثری را درروابط سازمانی برقرار کند.– اخلاق ومنش متناسب با حرفه روابط عمومی– احساس تعهد نسبت به سازمان و جامعه.
جایگاه روابط عمومی در میان سازمان ها
دنیای امروز دنیای ارتباطات است . در هر ثانیه میلیون ها واحد اطلاعاتی در سطح جهان رد و بدل می شود. از زمانی که تحولات زندگی بشر سرعت گرفت ، نیاز به اطلاعات و ارتباطات هر روز افزایش یافت و امروزه داشتن اطلاعات دقیق و به روز از نان شب هم برای مردم مهمتر است و هر که بیشتر بداند ، موفق تر است . ( دانایی = توانایی ) در سازمان های دولتی داشتن اطلاعات موثق ، دقیق و به موقع با توجه به هدف و ساختار ، بزرگ ترین سرمایه یک سازمان است و حیات یک سازمان به داشتن یک ارتباط دو سویه درون و برون سازمانی و انجام تبلیغات و کسب اطلاعات به روز و مفید بستگی دارد و این جاست که لزوم وجود روابط عمومی واقعی در ایستگاههای روابط عمومی نمایان می شود.در دنیای امروز که مرزهای ارتباطات شکسته شده و انسان به دنبال کشف راهکارهای مطلوب زیستن و نگرش جامعه مدار است، آموزه های علمی ما را به کنکاش و توجه درباره وضعیت چگونگی تعامل و برخورد کردن رهنمون می سازد. بی شک یک سازمان و یا یک اداره نمی تواند خود را جزیره ای بی ارتباط فرض نماید و از تکنولوژی و آورده های آن بی نیاز و با آن بیگانه باشد. روابط عمومی باید بر محور تفکر مداری، مشارکت مداری و اطلاع مداری باشد تا بتواند در راستای کمک به اثربخشی سازمان موثر باشد و با نواندیشی و نوگرایی، ابتکار و خلاقیت مستمر عجین شود و خود را با تحولات و پاسخگویی مرتب به افکار عمومی منطبق و هماهنگ سازد. با توصیف چنین روابط عمومی ای، صد البته باید مدیرش متملق و چاپلوس مافوقش نباشد و جاده صاف کن وی نگردد؛ و امید آنکه این گونه مدیران که با رانت و فامیل سالاری یا باندبازی و یا… بدین جایگاه رسیده اند به زیر کشیده شوند!!
نیاز و ضرورت اجتماع به روابط عمومی
امروزه از دانش و هنر روابط عمومی به عنوان یک نهاد شبه مدنی در جهت تسهیل ارتباطات دو طرفه بین دولت و آحاد مردم یاد می شود و با پیچیده تر شدن نظام اجتماعی بر ضرورت، گسترش و توسعه این علم و حرفه جدید بیش از پیش اتفاق نظر حاصل می آید تا آنجا که امروز کمتر نهادی یا سازمانی خود را بی نیاز از تشکیلات روابط عمومی می بیند.
مشکلات چندگانه روابط عمومی‌ها به این قرار است که:
یکی از مشکلات اساسی روابط عمومی روزمرگی و درگیری با کارهای عادی و جاری است. این امر باعث می شود روابط عمومی از برنامه ریزی های کلان و استراتژیک غافل شود.
مشکل دیگر ناآگاهی مدیران ارشد سازمانها از نقش مؤثر روابط عمومی در اقناع و جلب مشارکت مردم است که این امر مستلزم آموزش های لازم جهت تغییر نگرش مدیران ارشد است. دلیل اینکه روابط عمومی در کشورمان جایگاه واقعی خود را ندارد آن است که مدیران نگرش مثبتی به نقش مدیریتی روابط عمومی ندارند و آن را واحد زائد و مزاحم تلقی می کنند. روابط عمومی کانال ارتباطی سازمان و مخاطبان و انتقال دهنده نظرات، پیشنهادات و انتقادات مخاطبان به سازمان است.
۱- عدم آشنایی مدیران با حوزه کار و اختیارات روابط عمومی
۲- اعمال سلیقه با نگاه کاملا شخصی بعضی مدیران به فعالیت روابط عمومی
۳- دوری مسئولان روابط عموی از مطالعات تخصصی
۴- عدم شایسته‌سالاری در گزینش نیروهای روابط عمومی
۵- عدم تثبیت جایگاه سازمانی روابط عمومی
۶- نبود اعتبارات جداگانه مخصوص روابط عمومی‌ها برای اجرای برنامه
۷- محدود بودن دوره‌های آموزشی روابط عمومی در استان با استفاده از اساتید مجرب
۸- نبود انجمن صنفی یا تشکل تخصصی فعال در حوزه روابط عمومی‌های استان
۹- آشنایی ضعیف مدیران روابط عمومی با مبانی اولیه ارتباطات و تبلیغات
۱۰- ارتباط ضعیف روابط عمومی‌ها با رسانه‌ها
انتخاب یا انتصاب کارگزار و مسوول روابط عمومی بر اساس جریان های سیاسی
انتخاب و یا انتصاب مسئول روابط عمومی در هر سازمانی باید بدور از جریانها و یا نگرش های فکری سیاسی و وابستگی جریانی باشد زیرا اینگونه انتخاب ها با نزدیک بودن نگرش ها در سطح سازمانی قطعا کارگزاران روابط عمومی ها را از رسالت اصلی و اهداف شرکت و مجموعه و اداره و سازمان دور خواهد کرد ، لذا باید افراد بر اساس تخصص و تجربه در جهت رسیدن به اهداف خرد و کلان سازمان گام بردارند و تحت عنوان روابط عمومی سازمان محور برنامه های منظمی را تدوین کنند اما دیده می شود که کارگزاران در برخی از سازمانها به نوعی با حمایت و یا هواخواهی جناحی به سیستم تحمیل می شوند که این خود به عنوان یک آسیب تلقی می گردد و می تواند به صورت یک عامل بازدارنده مانع رشد و شکوفایی روابط عمومی ها در اجرای مأموریت های سازمان شود.
در برخی از این انتخاب ها پس از بررسی بعمل آمده آنچه نتیجه گیری میشود آن است که کارگزار تحمیل شده دارای هیچ تخصص و تجربه ای نبوده و تنها به عنوان یک فرد تحصیل کرده وارد سیستم می شود که جای بسیاری برای بحث دارد.اگر هم از یک نگاه دیگر کارگزار روابط عمومی با جریان فعال خارج از سازمان همسو نباشد باز هم مشکلاتی را در راستای تحقق اهداف سازمان بهمراه خواهد داشت که کارکنان مجموعه را هم تحت تأثیر خود خواهد گذاشت لذا باید به طور کلی یک کارگزار روابط عمومی با یک رویکرد حرفه ای همراه با تخصص و تقوا در مسیر هموار سازی راه های دستیابی به اهداف را مد نظر داشته باشد تا در تمام لحظه ها و زمان ها اثر گزار باشد و حداقل نگرش های سیاسی را وارد سازمان نکند و برنامه ها را متاثر نسازد.
راهکارها ی مناسب برای حل چالش های پیش رو
به نظر می رسد یکی از ضعف های روابط عمومی در کشورمان فقدان همگامی استعداد ذاتی و مدارج تحصیلی است. همچنین مدیران روابط عمومی باید به دو علم ارتباطات و مدیریت آشنایی کامل داشته باشند. بیشتر مدیران روابط عمومی فاقد نگرش تفکرمدارانه به روابط عمومی هستند . داشتن توانمندی و استعداد ذاتی برای یک مدیر از ویژگیهای مهم است.هر کس که تحصیلات ارتباطی را گذرانده، متخصص روابط عمومی نخواهد بود؛ زیرا گذراندن تحصیلات به هیچوجه نشاندهنده تخصص در این حوزه نیست. مدیران ارشد، باید شناخت دقیقی از حوزه های روابط عمومی داشته باشند .
روابط عمومی ترکیبی از فن و هنر و برقراری ارتباط صحیح با مردم است. متاسفانه بحث انتخاب مدیر روابط عمومی در حال حاضر بیشتر روابطی شده است، در حالیکه یک مدیر موفق روابط عمومی، باید فرهنگ عمومی کشور را به خوبی بشناسد و از طرفی با علم روانشناسی و روانشناختی نیز تا حدی آشنایی داشته باشد. سایرمشخصه های یک مدیر روابط عمومی خوب و کارآمد صاحبنظر بودن او در امور فرهنگ اجتماعی؛ بهره مندی چگونگی استفاده از مشاوران نیروهای کارشناس بیرون از سازمان ؛ تسلط بر فعالیتها ؛ ساز و کار وتصمیمات سازمان متبوع و … است.
اگر برای روابط عمومی وظایفی چون اطلاع رسانی، فرهنگ سازی، شکل دهی به افکار عمومی و ارتقای سطح آگاهی های عمومی قایل باشیم؛ وظیفه پاسخگویی به افکار عمومی؛ یکی از مهم ترین وظایف این واحد سازمانی است؛ به طوری که پاسخگویی دربرگیرنده و نتیجه تمامی تلاش های صورت گرفته روابط عمومی است. افکار عمومی بزرگ ترین قدرت نامریی است که جریان های اجتماعی و فرهنگی را به وجود می آورد و این جریان ها قوی تر از هر سیاستی؛ عمل می کند. به همین دلیل قبل از اجرای هر سیاستی؛ ابتدا باید زمینه پاسخگویی به افکار عمومی را فراهم کرد.
روابط عمومی با ارتقای جایگاه پاسخگویی سازمان ها؛ به عنصری موثر در جهت شفاف کردن روابط اجتماعی؛ جلب اعتماد باورهای عمومی؛ درستگویی ، درستکاری ؛ روانی حرکت و چرخش اطلاعات تبدیل می شود. با برداشتن دیوارهای میان روابط عمومی ها؛رسانه ها و مردم و نیز با شفاف سازی سازمان ها؛ سیاست دو سویه شدن ارتباط تحقق می یابد.
کارشناسان بر این عقیده اند که با وجود اهمیت روابط عمومی ها و نقش موثری که مدیران این حوزه در سازمانها و وزارتخانه های مختلف برعهده دارند، متاسفانه در کشور نگاه تخصصی و برنامه ای به موضوع روابط عمومی وجود ندارد و شاهدیم که اکثر روابط عمومی ها با پرداختن به کارهای حاشیه ای سپری می شود.
پیشنهاد های لازم برای توانمندی روابط عمومی ها
* توجه جدی به افکار همه کارکنان در ایجاد حرکت، اصلاح و جریان سازی سالم بدون در نظر گرفتن امیال و رویکردهای سیاسی مخرب که متأسفانه یکی از معضلات روابط عمومی هاست.
*ارائه مشاوره های مؤثر به مدیران ارشد سازمان که این در صورتی محقق خواهد می شود که مدیر روابط عمومی بهره ای از علوم مشاوره ای، روانشناسی، علوم تربیتی، جامعه شناسی، مردم شناسی و … داشته باشد؛ که این موضوع خلأ بزرگی در بسیاری از مدیران روابط عمومی های فعلی است.
* دفاع از جایگاه روابط عمومی در مقابل دخالت های غیرمسئولانه واحدها و افراد.
* حفاظت از حریم سازمان در مقابل جوسازی ها، خلاف گویی ها، دروغ پردازی ها، تهدیدها و … این در حالی محقق می شود که مدیر روابط عمومی خود مبرا از این مسائل باشد.
*خروج روابط عمومی از موضع انفعالی به موضع فعال
* تغییر فرهنگ سازمانی غلط، به این نکته باید توجه کرد، کارگزار روابط عمومی موقعی در جهت تغییر فرهنگ سازمانی می تواند حرکت کند که با مقوله فرهنگ آشنایی داشته و دیگر این که با علم رفتار سازمانی مأنوس باشد.
* ایجاد حسن رابطه بین کارکنان، مشاوران و مدیران سازمان.
*کمک در جذب استعدادهای درخشان کارکنان یا به عبارتی ایجاد بستری مناسب در جهت بالندگی اندیشه کارکنان.
* تقویت ارزش ها و ویژگی های مطلوب انسانی
* معرفی الگوهای آموزشی مناسب درون سازمانی و برون سازمانی
* سازماندهی خبری سازمان
*تلاش برای اطلاع یابی و اطلاع رسانی به موقع با روش ها و ابزارهای ارتباطی
* تدوین نظام ارتباطی منسجم و تبلیغی شفاف و روشن
* تغییر نگرش مسئولان نسبت به نقش روابط عمومی و جایگاه و اهمیت آن
* جهت گیری و جهت دهی سازمان به سوی کارمند محوری
* همکاری فعال و مستمر با مطبوعات و رسانه ها
* تأکید هماهنگ بر بهبود روابط درون سازمانی و برون سازمانی
* تنظیم برنامه مدون و سالیانه برای عمل به شعائر و برگزاری مراسم مذهبی و غیره…
* انعکاس انتقادات و اخبار به صورت شفاف و عدم ممیزی نمودن آن به مسئولان و دریافت بازخورد آن جهت ارائه به کارکنان
* برگزاری جلسات داخلی بین کارکنان و مدیران به صورت ماهیانه یا فصلی
* تهیه مقاله های علمی در حوزه فعالیت های سازمان و نشر آن در رسانه های گروهی
*معرفی مطلوب مقالات و تحقیقات کارکنان در سطح سازمان
* انعکاس تجربه های موفق کارکنان سازمان
* چاپ بروشور پیام های آموزشی، پژوهشی و دیگر فراورده های سازمانی
* تهیه فیلم برای معرفی سازمان
*ایجاد برنامه نظامند همدردی با خانواده های سازمان
* تهیه و تنظیم منشور اخلاقی روابط عمومی سازمان
* وجود مراکز آموزشی با محیط عملی و کاربردی روابط عمومی
* ارایه آموزش کوتاه مدت به طور مستمر برای کارکنان روابط عمومی ها صورت گیرد
* نهادهای حرفه ای و تخصصی اثر گذار بر حوزه روابط عمومی ایجاد شود
*مدیریت سازمان ها از روابط عمومی حمایت کند
*نشریات تخصصی متعددی در حوزه روابط عمومی منتشر شود
* کارهای زاید و موازی از وظایف روابط عمومی حذف شود
* وظایف روابط عمومی تخصصی شود
و…
حال که یکبار دیگر و در آستانه روز ملی روابط عمومی هستیم با بررسی وضعیت موجود و تبدیل نقاط ضعف به قوت در جهت حل معضلات پیش رو گام بر داریم ، به امید روزی که شاهد ارتقای جایگاه روابط عمومی در کشوربه عنوان مهمترین بخش شناسایی ، پیش بینی مسائل و شکل بخشیدن به رویدادها و آینده باشیم.
اگر مدیران سازمانها می خواهند هنر مردم داری را تحقق بخشند، لازمه آن به کارگیری مدیران روابط عمومی کاردان، متخصص، بااخلاق و هنرمند در برقراری ارتباط با مخاطبان است. اگر مدیران سازمانی می خواهند هنر مردم داری را تحقق بخشند، لازمه آن به کارگیری مدیران روابط عمومی کاردان، متخصص، بااخلاق و هنرمند در برقراری ارتباط با مخاطبان است.
و اگر مدیران روابط عمومی می خواهند در این برهه زمانی موفق عمل کنند چاره ای جز تقویت ابزارهای نوین اطلاع رسانی و تقویت حوزه ارتباط با رسانه و اقناع افکار عمومی و تقویت ارتباط با مردم ندارند.
به هر حال جوامع امروزی اینک در حال گذار به جامعه اطلاعاتی آینده هستند، جامعه ای که در فناوری های اطلاعات و ارتباطات تمامی ابعاد زندگی انسان ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد. جامعه ما نیز ناگزیر از این روند خواهد بود و خواه ناخواه به این سمت و سو کشیده خواهد شد. در همین راستا دولت و مسئولان نظام ضمن آنکه باید دغدغه های رهبری را در خصوص روابط عمومی های دستگاه خود جدی تلقی نمایند، چاره ای باقی نمی ماند که با اندیشیدن و تدابیر لازم، تلاش مضاعف نمایند تا با لحاظ کردن تغییرات ضروری، روابط عمومی های سنتی را به سوی روابط عمومی های دیجیتال سوق داده و آماده سازند و این امر مهم محقق نخواهد شد مگر با ایفای نقش مدیران که فناوری جدید را درک کنند و آگاهی مناسب از آن داشته باشند.
به هر حال جوامع امروزی اینک در حال گذار به جامعه اطلاعاتی آینده هستند، جامعه ای که در فناوری های اطلاعات و ارتباطات تمامی ابعاد زندگی انسان ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد. جامعه ما نیز ناگزیر از این روند خواهد بود و خواه ناخواه به این سمت و سو کشیده خواهد شد. در همین راستا دولت و مسئولان امر ضمن آنکه باید دغدغه های موجود را درخصوص روابط عمومی های دستگاه خود جدی تلقی نمایند، چاره ای باقی نمی ماند که با اندیشیدن و تدابیر لازم، تلاش مضاعف نمایند تا با لحاظ کردن تغییرات ضروری، روابط عمومی های سنتی را به سوی روابط عمومی های دیجیتال و مردم محور سوق داده و آماده سازند و این امر مهم محقق نخواهد شد مگر با ایفای نقش مدیران که فناوری جدید را درک کنند و آگاهی مناسب از آن داشته باشند.
امروز یکی از دلایل ایجاد فاصله بین مردم و دستگاه های اجرایی نبود روابط عمومی های کارآمد و توانمند در حوزه های اداری و شیوه ارتباط با افکار عمومی و همراه ساختن آنها است که این مهم منبعث از چند حوزه سخت افزاری و نرم افزاری است.
به عینه می بینیم این روزها حال و روز روابط عمومی ها و جایگاه این حوزه اصلا خوب نیست و اگر فاصله شدیدی بین مردم و نظام اداری و عدم اعتمادی ایجاد شده ، بدون شک به کارکرد ضعیف روابط عمومی و شوراهای هماهنگی روابط عمومی به عنوان حلقه ارتباطی بین مردم و سازمان برمی گردد ، هر کجا روابط عمومی یک ارگان ، نهاد و سیستمی موفق عمل کرده و درحوزه اطلاع رسانی خوب ظاهر شده است آن نهاد و اداره توانسته در بین مردم جایگاه خوب و مناسبی بدست آورد و اعتماد عمومی را جلب و جذب کند و اگر روابط عمومی یک مجموعه ضعیف عمل کند به رغم تمام کارآیی ها و توانایی ها و کارکرد در دید افکار عمومی آن نهاد و اداره کاری نشده است.
پس انتظار می رود مدیریت ارشد استان به عنوان رئیس شورای هماهنگی روابط عمومی استان که به معاونت سیاسی و نهایت امر به مدیرکل حوزه و روابط عمومی تفویض اختیار شده ، مدیران دستگاههای اجرایی با یک تغییر اساسی در این حوزه کمک کنند تا روابط عمومی ها به جایگاه واقعی خود برگردند و کارشناسان و مسئولان این واحد هم با تقویت رویکرد نسبت به پر کردن خلاهای پیش رو همت گمارند.
* کارشناس علوم ارتباطات اجتماعی
