امام حسین (ع) قهرمان واقعی

آوای مرز / شاهرخ احمدزاده : من داستان زندگی امام حسین (ع)را تنها از طریق منبر و تعزیت نشناختم ، بلکه از طریق مطالعه تاریخ ملت های عرب و درس های از زندگی امام و یارانش بسیار شناختم. از طریق نسخ مهم مقاتل یا نوشته هایی که درباره ایشان خوانده ام

همه آنچه در این کتاب ها نوشته شده، در تاریخ مستند اسلام ذکر گردیده است ، بر این باورم که شناخت نهضت عظیم حسینی (ع) از لابه لای داستان ها و اشعار با تم ایدئولوژیک و احساسی بدست نمی آید.

در همه منابع مهم تاریخی چیزهای مشترکی وجود داشت، همه اشاره هایی شگفت انگیز داشتند درس هایی که بیشتر از آن که برای بشر بیشتر از آنکه دارای پیام “اسلامی” باشد، داری حرف حساب “جهانی” است. حرف های همیشه به روز و نجات بخش .

زندگی امام حسین (ع)، مرور مفاهیم زیاد و مهمی چون احساساتی بودن همیشگی توده است، مردمی که تاریخ نشان داده ترس و منافع می تواند آن ها را عوض کند. آخرین نبرد حضرت، مرور معنی کلمه شجاعت است؛ شجاعت برای بالا نگاه داشتن یک باور، باوری که برحق باشد نمی میرد.

راست می گفت امام نمرد و ماند. و شما می بینید که چگونه شجاعت می تواند قرن ها “باور” را زنده نگاه دارد. زندگی امام حسین درس تحمل است، نمایش قدرت شگفت انگیز زنان ، و حماسه فداکاری هایی مردانی است که امروز بیشتر در فیلم ها می بینیم.

بخشی از تاریخ غرب، وقتی از مطالعه افسانه های گیلگمش به عنوان نخستین حماسه نوشته شده آغاز می شود، تازه می فهمیم که چقدر قهرمان داشتن مهم است. چون قهرمان واقعی در واقعیت کم بود، آن ها را در داستان های شان برای خود خلق کردند.

اما امام حسین، از نظر من نه یک قهرمان مسلمان، که مهمتر از آن، یک قهرمان واقعی و بیرون از افسانه هاست. مثل همه قهرمان های بزرگ و واقعی دنیا. اگر مسیحی هم بود همین قدر بزرگ بود، اگر بودایی هم بود همین قدر عزیز می ماند.
کافی است تماشا کنید که که چگونه با مرگش، هنوز می تواند کاری کند که بسیاری از ما به احترام اش هرکجای دنیا که باشیم برخیزیم، و از ته دل بگوییم «یا حسین».