آوای مرز / عبدالسلام معروفی : نمی دانم چی بگم و از کجا شروع کنم، کی رو مقصر بدونیم! از کی گله کنم!درد و دلمان را با چه کسی بگوییم!واقعا از برخی اظهارنظرها ، قضاوت ها و جوسازی عده ای در این شرایط سخت دلمان می گیرد! در شرایطی که کشور به آرامش و آسایش روانی نیاز دارد ، در شرایطی که مملکت به یک اجماع عمومی و همراهی نیازمند است و همه جریان ها ، جناح ها و مسئولان و متولیان امر باید در یک صف بایستند و یکبار دیگر صفوف بهم پیوسته وحدت ، دوستی ، عشق ، علاقه و یکپارچگی ۸ سال جنگ تحمیلی و ندای همراهی بسیاری از سال های گذشته را تکرار کنند ، تعداد انگشت شماری در داخل بر خلاف این مسائل و مبانی و مصالح انقلاب و منافع مردمی حرکت می کنند!
نه تنها این روزها ؛ در همه این ۴۰ سال عمر انقلاب مشکلات و چالش های زیادی بر ما گذشته ؛ از یک طرف فشار استکبار و غرب و تحریم ها و از طرف دیگر بفرموده شهید رجایی و بسیاری از بزرگان انقلاب برخی از مشکلات مدیریتی داخلی ، تبعیض ها، رانت و فساد ، بی عدالتی و مسائل پیش‌رو در ادوار گذشته تاکنون باعث ایجاد بسیاری از سنگ اندازی ها در داخل شده و منجر به ایجاد دردسرهای مدیریتی زیادی در دوره های مختلف شده است.
بدون شک ایجاد جوسازی و حاشیه سازی اصلی ترین چالش بسیاری از مشکلاتی می باشد که این روزها بیشتر شده و مردم را با مشکلات معیشت ، بیکاری، نبود درآمد، رکود و افزایش لحظه ای قیمت ها روبرو ساخته است.
حال همه این مسائل به کنار ؛ روی سخنم با برخی از وکلای مردم در خانه ملت و کسانی که مسوولیت قانونگذاری در مملکت را دارند و همچنین صاحب منصبان و بسیاری از مدیران و کارگزارانی است که از ادوار گذشته تاکنون بر صندلی های مدیریتی و سبز مجلس و همه کسانی که به نوعی صاحب جایگاه و مقام بوده و تکیه زده اند! است ؛ نمی دانم چرا همه لب به گله و شکایت گشوده اند؟! نمی دانم که چرا همه دارند نقد می کنند؟! و از چه کسی نقد می کنند ؟ ! چرا زمین و زمان را به هم می زنند؟! واقعا معلوم نیست از چه کسی و برای چی و برای کی گله می کنند! نمی دانم واقعا مقصر همه این بسامانی و مشکلات کیست و چیست؟! نمی دانم باید از چه کسی و از کی گله کرد؟! شکایت خود را به کجا ببریم؟! نمی دانم دلیل تزریق این همه یاس و ناامیدی در جامعه برای چیست و برای کیست؟!
بابا ؛ بخدا ، به پیر ، به پیغمبر ؛ مردم مقصر این مشکلات و چالش ها نیستند ؛ باور کنید بازنشر و بیان این همه ناامیدی و یاس دردی از دردهای جامعه در شرایط فعلی دوا نمی کند ! چرا هر کس باید در هر جایگاهی قرار دارد اظهار نظر کند! نمایندگان محترم مردم در خانه ملت درسته که شما مصونیت سیاسی ، امنیتی و قضایی در حوزه های مختلف دارید و یا اینکه در هر مجموعه و سازمانی باید یه سخنگو داشته باشیم ؛ اما قرار نیست در هر موضوعی صحبت بشود ! اجازه بدهید مطالب از یک منبع و یک جایگاه بیان گردد . اگر بیکاری هست! اگر تورم و گرانی داریم! اگر معیشت مردم دچار مشکل شده و مردم شدیدا با کمبود درآمد مواجه هستند! اگر با آسیب های اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و… روبرو هستیم ! اگر مردم در همه این سال ها با کابوس تورم، گرانی و بیکاری و دهها مشکل ریز و درشت دست و پنجه نرم کرده اند؟ اگر مشکل نبود قوانین قوی و با بوروکراسی های خشک اداری و جزیره ای عمل کردن دستگاه‌ها درگیر هستیم ؟ اگر امروز واحدهای تولیدی ما در کما هستند و شهرک های صنعتی گورستان واحدهای تولیدی و صنعتی شده اند ؟! اگر پرایدی که تا دیروز آرزوی خانواده های مظلوم و محروم بود امروز باید خوابش را ببینند!اگر هر لحظه با کابوس فشار گرانی و رکود و حواشی آن و خیلی چیزهای دیگر درگیر می باشیم.
بدون شک استکبار ، آمریکا ، اسرائیل ، وابستگان عربی و غربی اش مقصرند؛ اما باور بفرمایید مقصر بیشتر این تلاطم ها و نابسامانی ها در بازار و جامعه در داخل است ؛ مردم مقصر نیستند پس افکار عمومی را کمتر با اخبار منفی و ناامید کننده مایوس تر کنید و باعث افزایش فاصله بین حاکمیت و مردم شوید. تو رو خدا و لطفا بس کنید ؛ دیگر از کسی گلایه نکنید، چون واقعا نه جامعه گنجایش این همه ناامنی روانی و تحمل فشارها را دارد و نه این گلایه ها و انتقادات دردی از دردهای بی امان مردم دوا می کند. آیا بهتر نیست بجای ایراد گلایه از زمین و زمان به فکر حل مشکلات باشیم و از آرمان های امام ، انقلاب و رهبری که خون دهها هزار شهید برای پیدایی و همچنین برای حفظش تقدیم شده و می شود، بهتر دفاع کرده و اجازه ندهیم مردم بیشتر دچار مشکل شوند و چاره اساسی تر برای حل آنها پیدا کنیم.
آقایان ؛ صاحبان قدرت و صاحب منصبان در هر جایگاهی که هستید تا دیر نشده ؛ تورو خدا ؛ تدابیری اتخاذ فرمایید چون به اندازه کافی نیروهای توانمند، مخلص و متعهد در این کشور داریم و از طرف دیگر به همین میزان هم در کشور اعتبار و پول موجود می باشد که اگر شما محبت فرموده و با در نظر گرفتن شرایط نه کسی را بیشتر از این مقصر بدانید و ناامیدی را در جامعه تزریق کنید و نه تقصیر را گردن دیگران بیندازید و بهتره در برابر چالش های پیش رو هم مبارزه نمایید ؛ چون اگر مشکلاتی هست مطمئن باشید مردم برای رفع آنها بمانند همه این ۴۰ سال در کنار شما خواهند بود.
نه دولت قادر است به تنهایی همه این مشکلات را حل کند و نه مجلس و نه قوه قضائیه به تنهایی می توانند در برابر این همه هجمه و مشکل و حاشیه موفق عمل نمایند ؛ باور بفرمایید مطرح کردن و اظهار نظرهای مختلف و گاه و بیگاه شما جز ایجاد مشکل و چالش دردی از جامعه دوا نمی کند و دل دشمنان را شادتر کرده و هزینه حل مشکلات را بیشتر خواهد کرد و خدای ناکرده اگر مرتفع نشود ترمیم و حل این همه مشکلات بسیار سخت تر خواهد بود.
پس بهتر است از قبل مشکلات موجود که بدون شک تک تک شماهای که در این ۴۰ سال عمر پرخیر و برکت انقلاب صاحب جایگاه و مقام بوده اید و در هر حوزه ای فعالیت کرده اید ، مقصر هستید و یقه کسی رو نگیریم و هر کسی در هر جایگاهی قرار دارد در هر قوه ای فعالیت می کند اقدام به حل آنها و چالش های پیرامونی خود بنماید و اصلاح ساختاری را از خود و بدنه دستگاهی و مجموعه خود آغاز نماید و بمانند ” ید واحده “عمل کرده و دست از جزیره ای عمل کردن بر دارید و توپ ها رو به میدان همدیگر پرتاب نکنید و تقصیر را گردن دیگران نیندازید ، لطفا….
