آوای مرز / حسین عیانی زاده ، گروه تعاملی الف : تنها راه جلوگیری از توسعه فساد اجتماعی ـ سیاسی و پیشرفت در دین و دنیا، تفکیک وظائف بر اساس میزان تخصص و کارایی، و جلوگیری از رانت و رابطه های فسادخیز به وسیله نظارت عمومی است. نظارت عمومی بر عملکرد مسئولین و مطالبه گری و عدالت طلبی به شیوه اخلاقی، آگاهانه و هوشمندانه، می تواند جرثومه های فساد را از برخی مناصب قدرت خارج کرده و افرادی پاکدست و کاردان را بر مناصب سیاسی مسلط گرداند.
روحانیت در این میان، باید به وظیفه اصلی خود، یعنی آگاهی دادن به مردم ـ از طریق آنچه خداوند حکیم بر پیامبران و اولیای پاک او نازل کرده ـ برگردد و در آنچه تخصص و علم کافی ندارد دخالت نکند. کسی که در سیاست یا اقتصاد تخصص ندارد ـ ولو دیندارترین انسان هم باشدـ حق ندارد، جایگاه سیاسی یا اقتصادی را اشغال کند، چراکه نه تنها به خود خیانت می کند، بلکه به خدا، مردم و دین نیز خیانت می ورزد.
از طرف دیگر افراد غیر متخصص در امور دینی، نباید در مسائل مربوط به دین که همانند علوم دیگر یک مساله تخصصی است، دخالت و اظهارنظرهای غیر کارشناسانه انجام دهند. چراکه مردم باید دین را از علمای محترم دین دریافت کنند، نه افرادی که تخصص کافی در امور شرعی و دینی را ندارند.
اعتراض با شعارهایی کور و هیجانی، تولید کینه و بغض، و فاصله انداختن بین مردم و روحانیت، یا مردم و مسئولین به وسیله فحش و ناسزا، نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد، بلکه دامنه فساد را گسترش خواهد داد. باید دقت کرد که افزایش فاصله گروه های مردمی از هم، نه تنها موجب کاهش امنیت و ورود عناصر فرصت طلب خواهد شد، بلکه فرصت جایگزینی ایده ها و نظریه های اصلاح گرانه را نیز از مردم خواهد گرفت.
بیاییم، با افزایش مطالعه و شناسایی افراد متخصص، سالم و نظارت عمومی و مستمر بر علمکرد آنها، توسعه آگاهی های اجتماعی و سیاسی، و مقاومت منطقی و آرام، جامعه خود را به سوی پاکی و سلامت پیش ببریم. با فساد، در هر لایه آن، به صورت تک تک یا جمعی، و البته قانونی، مبارزه کنیم و با بیان مطالبات و حقوق خود، راه را بر سوء استفاده گران بیت المال ببندیم.