آوای مرز : مخاطب از اینکه سریالی می بیند که هم سرگرم می شود هم به واسطه برخی نقدها یا طعنه های انتقادی آن دلش خنک می شود حالش جا می آید.
فارغ از زبان طنازانه، زبان شیرین کردی هم به این شوخی های کلامی و انتقادی، عمق و ابعاد بیشتری بخشیده و به خلق دیالوگ های ماندگار و ثبت آن در ذهن مخاطب کمک کرده است.
اساسا این مجموعه از قابلیت بالایی برای تدوام قصه، اضافه شدن شخصیت های جدید و طرح و بیان ایده های تازه برخوردار است و می تواند تا چند سری دیگر هم به ادامه آن فکر کرد بدون اینکه در دام تکرار بیفتد یا قصه کم بیاورد.
سعید آقاخانی با تغیر ریل قصه از شخصیت محوری به موقعیت محوری، این ظرفیت را در نون خ ایجاد کرده که بتوان باز هم حرف های تازه زد.
آنچه بیش از همه نون خ را تازه نگه داشته همین مماس بودن آن با مسائل و دغدغه های روز جامعه و طنز انتقادی-اجتماعی نهفته در آن است.
در واقع نون خ به نرخ روز قیمت گذاری شده و می تواند همچنان مشتری داشته باشد. قصه هایی که هم موقعیت مردم بومی را در دل خود پرورانده و هم می توان راوی مسائل و دغدغه های ملی باشد.
یادداشت از رهام یعقوب زاده
