ما و انتخابات

خبرگزاری کردپرس _ در اینکه کارنامه دولت روحانی در حوزه حقوق اهل سنت ناموفق بوده است شکی نیست .اما اینکه مردم را دعوت به عدم شرکت در انتخابات کنیم را نمی پسندم . چرا که جامعه اهل سنت ، در هر صورت برای دستیابی به حداقل ها ، تداوم حیات سیاسی  و صد البته مطالبه گری قانونی حقوق خود به پویایی و برخورد هوشمندانه ، فعالانه و مسئولانه بر اساس حکمت سیاسی و شناخت دقیق در میدان سیاست  نیاز دارد .
معتقدم که بزرگان ما نباید مردم را به انزوای سیاسی ببرند بلکه با جابجایی تاکتیک های انتخاباتی راه مطمئن و هموارتر تحقق مطالبات را بیابند.
ما بسترهای قانونی ، حمایت‌های رهبری و نگاه مثبت وحدت محوری جامعه را بهمراه داریم ، پس می توان کوشید.
درست است که در این هشت سال دستاورد آنچنانی نداشتیم ، اما بنظرم دو نکته را نباید از نظر دور داشت ؛
اولا توانستیم بعنوان نیروی تاثیرگذار در پروسه سیاسی کشور نقش خود را ایفا کنیم .
ثانیا اگر تاثیر رای اهل سنت و مشارکت چند میلیونی جامعه اهل سنت در انتخابات های گذشته نبود الان و در این هشت سال نمی توانستیم مطالبه گرانه و حق بجانبانه با دولت صحبت بکنیم .
لذا نفس شرکت در انتخابات را یک اصل مثبت می دانم . اما معتقدم سبد آراء مان را باید تغییر بدهیم . اینکه ما چه چیزی را از چه کسی یا چه جایگاهی و یا چه جناحی بخواهیم مهم است و بستگی به تحلیل و هوش سیاسی ما دارد .
بنظرم منطق سیاسی حکم می کند که دیگر بدنبال وعده جناح اصلاح طلب نرویم هر چند این به معنی  دنباله روی از اصولگراها نیست ، ولی نظر بنده اینست که اینبار نباید آراء میلیونی خود را به سبد کسی بریزیم که تا سر صندوق بر عهد خود با ما پایبند می ماند .
معتقدم اصلاح طلبان برای ما می توانند شرکای اجتماعی خوبی باشند اما بنابردلایلی نمی توانند هم پیمانان سیاسی توانمند و متعهدی باشند.
اصلاح طلبان خوب گوش می کنند ، خوب با ما همدردی دارند اما در عمل هیچ نتیجه ای عاید ما نمی کنند و یا حداقل تا حالا نکرده اند .
پس باید نگاه به صندوق رای را منطقی تر و سیاسی تر کنیم . ما نباید نقش نردبانی را بازی کنیم که کاربردمان فقط تا بالارفتن از دیوار باشد بلکه باید فراتر از نردبان بازی کرد.
نخبگان اهل سنت نقش حساس و تاریخی بر عهده داشته و باید به پوست اندازی سیاسی جامعه کمک کرده و  نقش نورافکن را در زمین فوتبال و شب بازی به خوبی ایفا کنند .
مطالبه گری حقوق ما یک فرایند است و قطعا با یک دوره و دو دوره حل شدنی نیست بلکه موانع را باید به آرامی برداشت . گامهای خوب را هم نباید فراموش کرد و به حکم ادب باید قدردانست اما کافی و درخور ایثار و همدلی جامعه اهل سنت نبوده اند .
جامعه را نباید به سمتی ببریم که نتوان آنرا برگرداند چرا که آسیب این نگاه بسیار بیشتر از منافعش است .

* فعال مدنی اهل سنت