آوای مرز/ *محمد صادق فتح اللهی : استان آذربایجان غربی با امکانات خدادادی فراوان و بی شمار، اعم از هم مرز بودن با سه کشور و واقع شدن در یک قدمی بازارهای بزرگ منطقه ای (همچون شمال عراق) و فرا منطقه ای اوراسیا ونزدیک ترین نقطه اتصال زمینی به اروپا و نیز دارای دومین منابع آب در میان استان های کشور و هزاران هکتار اراضی مستعد کشاورزی راهبردی و منابع معدنی از طلا و تیتان و سنگهای تزئینی و مردمانی صاحب فضیلت باسابقه چند هزار سال تمدن قبل و بعد از اسلام و … یکی از خاص ترین و ویژه ترین استانهای کشور است.
این استان مثال زدنی و بشدت مستعد، که قبل از سایر استان ها درگیر جنگ تحمیلی و شرارت های اشرار شده و بعضا هنوز هم درگیری هایی جسته و گریخته ای را شاهد و همچنان شهدایی را تقدیم می کند؛ سهم بسزایی در تامین امنیت ملی داشته و با تقدیم بیش از ۱۲هزار شهید و چندین هزار جانباز؛ شایسته توجه بسیار جدی تری به آلام انباشته مردم نجیب و با فرهنگش است. اتفاقی که در تمامی دولت های بعد از دفاع مقدس و در ۳۲ سال اخیر به بدترین شکل ممکن مورد کم عنایتی و غفلت که دست کمی از ظلم و خیانت نداشته؛ قرار گرفته است.
دراین میان استان مظلوم ما، همیشه از فقدان یک محوریت فرهنگی و سیاسی متشکل و متمرکزو دوراندیش و با برنامه، رنج برده و همین نقیصه اساسی و اختلاف میان بزرگان استان باعث شده که کاسه لیسان و فرصت طلبان که حیات سیاست بازانه و نکبت آلودشان منوط به اختلاف افکنی های جناحی، مذهبی، قومی و … میان شخصیت های سیاسی و مذهبی و به تبع آن مردم و حتی اقوام و مذاهب بوده، حداکثر سوء استفاده را اعمال کرده و از این آشفته بازار برای خود آلاف و الوفی ومتاعی مشبه به آلودگی و رانت فراهم آورند و از قبل این ثروت های کثیف درانتخابات متعدد شوراهای اسلامی شهر و مجلس شورای اسلامی تاثیر و تاثرات لازم را برای ادامه حیات نامطلوب خود معمول دارند.
شاید همین موضوعات و آلام انباشته موجب شده که در مطالعات گسترده اجتماعی توسط وزارت کشور و با همکاری چند دانشگاه، در دولت یازدهم با موضوع سرمایه اجتماعی( با دو شاخص امید به آینده و اعتماد به مسئولان ) آذربایجان غربی رتبه های ۲۸ و ۲۹ را در میان استان های کشور کسب کرده و این اتفاق بی حرف و حدیث و تحلیل، نشان از وخامت دیدگاه های مردم نسبت به آینده خود و کیفیت مسئولانشان دارد.
اما اکنون که استان آذربایجان غربی با مردمان شیعه و سنی شافعی ( هر دو دلبسته اهل بیت علیهما السلام ) اعم از آذری و کُرد برای اولین بار در سنوات گذشته کاندیدای انقلابی را به سایر کاندیداها ترجیح داده اند(در تمامی ادوارگدشته بدلیل عملکرد مدیران استانی غالبا بیشتر آرا به سبد سایرین ریخته می شد) و به امید محرومان، جناب آقای رئیسی اقبال نموده اند، جا دارد که تصمیم گیران و تصمیم سازان ریاست جمهور منتخب به این مسایل توجه لازم و دقت وافی نمایند وبه فرصت طلبان و لابی های منفعت طلبانه اجازه تاثیرگذاری و نقش بازی کردن در تعیین استاندار و مدیران عالی استان ندهند.
تصور اینکه برخی مردودین از نگاه مردم و یا بعضی نمایندگان سابق و لاحق و موثرین و فعالان سیاسی که در انتخابات دوره سیزدهم با ادعای ادای تکلیف وارد گود دعوت مردم رنجوربرای رای دهی شده بودند، امروز بجای نگاه تکلیفی، موضع تعیین تکلیفی و تحمیل نظرات خود نسبت به منتخب مردم داشته و به نام مردم و بکام خود و اطرافیانشان اقدام به نسخی پیچی می کنند. نسخه هایی که تجربه تلخ گذشته نشان می دهد که این حضرات زندگی مصیبت بار تنگی معاش و بیکاری، شکاف های اجتماعی و طبقاتی و… بجای شفا به ارمغان آورده اند!
متاسفانه موثرین و دارندگان نفوذ و امکان تاثیر گذاری اعم از شخصیتهای حقیقی و حقوقی سیاسی، مذهبی و امنیتی نیز علیرغم توقعات جدی که متوجه ایشان است یا دراین مقطع حساس منفعلانه نظاره گر مسایل هستند و یا جمع بندی دقیقی از شرایط نداشته و بر مبنای همان جمع بندی های ناقصعملا برآیندی جز سرگشتگی مورد دلخواه جریان منفعت طلبان ندارند که انتظار جدی متوجه ایشان برای اقدامات تعیین کننده وجود دارد.
شاید یکی از راهکارهای برون رفت از این شرایط، توجه به تشکلهای مذهبی و ایثارگری و رزمندگی است که می توانند بدور از انگ سهم خواهی و به نمایندگی از بدنه جامعه، مطالبات اصولی و مبتنی بر آرمانهای اصیل انقلاب اسلامی و ایده های ارزشمند مکتب شهید سلیمانی را به تصمیم گیران منتقل نمایند و عمق حساسیت مباحث حوزه استانی را یادآوری مجدد نمایند.
فراموش نکنیم دو سال تا انتخابات مجلس دوره بعد فرصت داریم و این زمان مانند صاعقه سپری خواهد شد و اگر نتوانیم بر سطوح رضایت مندی و مبانی سرمایه اجتماعی آسیب خورده مردم استان تاثیر بگذاریم، مجددا بایستی همه عزیزان فعال در شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی و شورای وحدت و جهادگران فاطمی و فلان تشکل و بهمان گروه برای تقاضای حضور مردم در پای صندوق های رای، کاسه چه کنم چه کنم بدست بگیرند.
یادمان نرود که اگر امروز به این مسایل بی توجهی کنیم، دیری نخواهد پایید که مرثیه خوانی برای مشکلات مردم استان فایده ای نخواهد داشت. ان شاالله که موثرین جریان ایثارگری با درک صحیح از واقعیات پیرامونی در این شرایط خاص، انسجام و تحرک لازم همراه با عقلانیت را همچون همه ادوار دفاع از منافع ملی از خود نشان دهند.
*دکتری جامعه شناسی توسعه اجتماعی
