آوای مرز : سال های نه چندان دور بسیاری از مردم نسبت به نحوه انتخاب رئیس و ارکان مجلس حتی به نمایندگان حوزه انتخابیه خود حساس نبودند. اما از زمانی که مجلس به سکوی پرش و رسیدن به ثروت و قدرت خیالی تبدیل گردید اندک اندک جمع سوداگران از راه رسیدند.
بخشی از این رویکرد تدریجی قابل پیش بینی بود اما مناقشات بحث برانگیز و جنجالی مجلس یازدهم قبل از شکل گیری نقش و جایگاه مجلس را به شیوه ای متفاوت رقم زد. شاید این رویکرد ناشی از یک دست انگاری این مجلس نسبت به مجالس گذشته باشد. و شاید هم بخشی از آن ورود نوکیسه هایی که با انواع حیل و بمدد پولهای کثیف و یا ملاحظات دیگر به این جایگاه منیع رسیده اند، باشد.
اگرچه خیلی ها به گره گشائی های این مجلس امیدوارند اما با این صف آرائی های سیاسی چشم انداز خوبی برای مجلس یازدهم به دست نمی دهد.
یکی از دلایل این نا امیدی از کارآمدی مجلس تازه، دخالت برخی از گروه های مرجعی است که در خارج از مجلس برای آن تصمیم گیری می کنند.
در مجالس گذشته طبق روال آئین نامه داخلی پس از تشکیل اولین جلسه به ریاست رئیس سنی منتخبین، ارکان و رئیس براساس رای گیری مشخص می شد نهایتا برخی جریانات داخل مجلس به این آرایش ها ورود می کردند که امری طبیعی بود ولی در این مجلس از فردای انتخابات دوم اسفند و حتی قبل از برگزاری انتخابات بعضی ها زنبیل خود را در صف مطالبات مجلس گذاشته اند و بلا فاصله پس از قطعیت آراء تلاش هایی برای سامان دهی ارکان مجلس را شروع کردند.
متاسفانه در این بین هیچ جریان و فردی هم ” نیم من ” نبوده بلکه همگی ” من ” هستند. این افراد و جریانات را می توان به ماشینی تشبیه کرد که هنوز حرکت نکرده چندین راننده برایش تعیین شده است. بعضا حتی صندلی سرنشینان داخل این ماشین را هم تعیین کرده اند.
بازار سیاست و سهم خواهی در این اثنا هم بقدری داغ شده است که همگان شعارهای آرمانی دوران تبلیغاتی خود را فراموش کرده اند بطوری که اگر با ذره بین بگردی بندرت بتوانی نیتی خدایی را در افعال آنها ببینی تا چه رصد به منافع مردم درمانده ای که امیدهای زیادی به گره گشایی این مجلس داشته اند.
مقام معظم رهبری در خصوص مجلس کارآمد فرمودند، “امام(ره) معتقد بودند که مجلس عصاره فضائل ملت است این نکته مهمی ست عصاره فضائل نه عصاره خصائل. بعضی خصلتها جزء فضائل نیست.( دیدار با نمایندگان مجلس. ۳۰ خرداد ۱۳۹۷).”
قابل توجه بازیگرانی که فضائل ملت را فدای خصائل جناحی خود دانسته و کسانی که ریاست مجلس را سرقفلی خود می دانند و جریاناتی که خود را کلید دار مجلس می دانند و برخی ها هم که در این دوره خود را وارث قومی مجلس می دانند.
جالب این است که همه جناحها و حتی کاندیداهای متعدد ریاست مجلس خود را خالص ترین جریان و افراد می دانند غافل از اینکه خلوص انگاری خود نوعی قبیله سازی است و تا زمانی که چنین دیدگاهی در مجلس به عنوان یک مرکز تصمیم سازی مهم قدرت در نظام حاکم باشد امیدی به بهبود وضعیت وجود نخواهد داشت. چرا که فعلا بر روی کاغذ ریش هم را می کشند، فردا در صحنه عمل و اجرای قوانین که طعم قدرت و… را لمس می کنند ریشه هم را خواهند زد.
مجلسی که تنها ۵۶ نفر از ۳۳۰ نماینده فعلی سابقه نمایندگی در مجلس دهم را دارند، حال باید دید مبصر این کلاس اولی های مجلس چه کسی خواهد بود و کهنه کاران سیاسی چگونه انبوه انتظارات مردمی از این مجلس را برآورده خواهند نمود.
