آوای مرز : شفیع بهرامیان روزنامه نگار در یادداشتی می نویسد: چندی قبل رسانه‌های محلی خبر از تولد نوزادی سالم از مادری ۱۳ و پدری ۳۴ ساله در یکی از مراکز درمانی ارومیه دادند. خبری که در سایه وضعیت کرونایی جامعه چندان بازتاب و واکنشی ایجاد نکرد!
در رابطه با کودک همسری و مسایل مربوط به آن هر از گاهی مطالبی در میان رسانه‌ها و افکار عمومی منتشر شده و می‌شود اما در بحث ” کودک مادری” کمتر شاهد بحث و واکاوی عمومی بوده‌ایم.
کودک مادری حاصل ازدواج در سنین پایین و بعبارتی نتیجه ذاتی ازدواج یکی یا هر دوی زوجین در کمتر از ۱۴ سالگی و فرزندآوری در همان سنین است.
پدیده ازدواج زودهنگام که از آن به “کودک‌همسری” یاد می‌شود صرفا مختص کشورهای مسلمان و خاورمیانه نیست بلکه در اقصی نقاط جهان نیز این پدیده به اشکال رسمی و یا غیر رسمی به چشم می‌خورد. در مواردی حتی ازدواج کودکانی که کمتر از ۱۰ سال داشته‌اند نیز گزارش شده است.
هند، یمن، ایالات متحده، پاکستان، افغانستان، نپال و برخی دیگر از کشورهای آفریقایی و آسیایی در زمره ممالکی هستند که در آنها ازدواج در سنین پایین ۱۴ و ۱۳ سال مشاهده شده است.
براساس کنوانسیون جهانی حقوق کودک که کشور ما ایران نیز آنرا با برخی شروط امضا کرده است سن کودکی از بدو تولد تا ۱۸ سالگی تعریف شده است.
عموما مشکلات اقتصادی و یا باورهای غلط محلی و بومی و همچنین فقر فرهنگی سبب کودک همسری و بدنبال آن رواج اجتناب ناپذیر “کودک مادری” است.
در بسیاری موارد، کودک مادری و سپردن مسئولیت نوزاد به مادرانی کم سن و سال می‌تواند مصداقی برای کودک آزاری و همچنین آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی، جسمی و فرهنگی بعدی برای هر دوی مادر و فرزندش شود.
انتظار می‌رود پدران و مادران و همچنین افکار عمومی و مردم با حساسیت بیشتری نسبت به ازدواج فرزندان خویش و بلوغ جسمی و عقلی آنان عمل نموده و موارد موجود -هرچند اندک- کودک همسری و کودک مادری را به حداقل رسانده و بگذارند کودکانشان تا بلوغ کامل، از دنیای کودکانه و نوجوانی خویش لذت ببرند.
در این فرهنگ سازی، سهم رسانه‌ها، اساتید دانشگاه، آموزگاران، پزشکان و کادر بهداشتی، مشاوران، فعالان اجتماعی و فرهنگی، روحانیون و رهبران فکری در این بین البته بیش از سایرین است.
فراموش نکنیم قضاوت و نظارت و کنترل اجتماعی جامعه، قوی‌تر از هر قانون و بخشنامه‌ای است. بگذاریم فرزندانمان کودکی کنند
